Op 5 januari 2018 om 21.19 is Livanah Delilah Acey de Kruijff geboren in het ziekenhuis. Livanah was 48 cm klein en woog 3365 gram. De bevalling duurde 18 uur lang. De dag daarvoor was ik ingeleid met een ballonnetje. Een spannend moment, want ik was best zenuwachtig. Na alle weke n van klachten en vermoeidheid heb ik dit zelf gevraagd en de gynaecoloog ging akkoord. Ik meldde mij samen met mijn moeder s'ochtends in het ziekenhuis en na een hartfilmpje en echo werd het ballonnetje geplaatst. Ik had verder niets verteld tegen de omgeving behalve de mensen die echt heel close naast mij staan.

Die nacht om 03.30 begon ik steeds heftigere buikpijn te krijgen. Eerst dacht ik nog dit zal er wel bij horen, had al eerder last van voor weeën en was vol overtuiging dat de bevalling nog niet ging beginnen, want het ballonnetje zat nog netjes op zijn plek. Om 06:00 toch maar even het ziekenhuis gebeld, omdat het heftiger werd en ik mocht om 07:00 komen. Samen met mijn moeder en zusje zijn wij naar het ziekenhuis gereden.

Eenmaal in het ziekenhuis aangekomen en na eventjes wachten kwam er een verpleegkundige kijken samen met de gynaecoloog of ik al ontsluiting had. En ja hoor ik had 2 cm! De bevalling was gestart…. Na een uur werden mijn vliezen gebroken, ondanks dat ik al weeën had werd ik toch al aan de weeën opwekkers gelegd. Dit zorgde er bij mij voor dat ik regelmatige weeën stormen had! Geen pretje kan ik je vertellen. De ontsluiting schoot niet op en de weeën stormen die op en neer kwamen zorgde voor veel pijn en vermoeidheid. Na een paar controles zat ik om 16:30 nog steeds pas op 5cm ontsluiting. Middags was mijn zus ook gekomen en daar zaten wij dan met ze 4e Ik, mijn moeder, mijn zus en zusje. Ik was ondertussen oververmoeid, had pijn en had mijn emoties niet meer onder controle wat zich uitte in een shakend lichaam. Ik was van tevoren tegen een ruggenprik, omdat ik zo bang ben voor naalden en toch uiteindelijk hiervoor gekozen! Wat een opluchting was dat toen ik terug kwam van O.K. Meteen goed geprikt, niks gevoelt en de pijn trok weg. Ik voelde de weeën nog in een soort van druk. Hierdoor kon ik even wat bijslapen.

Om 20.30 werd er even een checkup gedaan… ik zat bijna bij de 10cm ontsluiting, maar Livanah drukte nog niet ver genoeg naar beneden toe dus het persmoment was er nog niet. Ik ging even op mijn zij liggen. Om 20.45/21:00 riep/schreeuwde ik tegen mijn moeder dat Livanah eraan kwam, waarop iedereen zei… Nee ze hebben net gekeken hoor. Ik weet nog goed dat ik zei haal nu iemand ze komt eraan! De verpleegkundige kwam kijken en gaf aan dat ze er zo aankwamen waarop ik antwoordde haal ze zij komt er echt aan. Op dat moment toen de gynaecoloog erbij kwam en keek werden de beugels uit het bed getrokken. Om 21.09 mocht ik startte met persen en na 1 keer persen vroeg zij of ik wilde weten of mijn meisje al haartjes had waarop mijn zus schreeuwde haartjes? Ik zie een hele bos met haar en nog geen 10 min later had ik mijn kleine meisje op mijn borst liggen. Mijn Livanah, mijn kleine wondertje! Na een uur in mijn eigen wereld te zijn mochten de rest van de familie/vrienden ook even om het hoekje kijken. En hoe bijzonder was het…. Mijn neefje van 5 was ook in het ziekenhuis om zijn kleine nichtje te mogen en kunnen bewonderen. Wat was hij trots!

Om 00:00 stond ik weer  buiten, samen met mijn dochtertje om thuis verder te kunnen genieten.

Mijn bevalling in 1 zin: Een onbeschrijfelijk gevoel van liefde, zo intens en puur, tranen van geluk en tegelijkertijd stond mijn wereld even stil! En de 18 uur daarvoor was ik op dat moment alweer vergeten.

Wat wel grappig is om te weten, is dat mijn zus vanuit Spijkenisse is gekomen samen met mijn neefje, omdat wij hadden verwacht dat de bevalling niet zo lang ging duren. Toen ik om 00:00 werd ontslagen in het ziekenhuis zat mijn moeder dus met een huis vol, want mijn zus en neefje bleven slapen, mijn zusje en haar vriend, mijn ouders en ik samen met Livanah. Je had het hoofd van de kraamverzorgster moeten zien die toen om 01:00 kwam. 

De kraamweek was bij mijn ouders en wat heb ik genoten van die week. Ik deed alles vanaf het begin zelf, stond alle voedingstijden zelf op, sliep op de dag eigenlijk nauwelijks tot niets.  Genoten van alle kraambezoeken en zo verwend en overspoeld met cadeautjes.

P.S Kijk de foto hier rechtsonder... Hoe trots mijn neefje is!